دانلود کتاب رستگاری یک قدیسه کیگو هیگاشینو pdf

تاتسوهیکو ایکای روز شنبه در دفتر خودش مشغول کار شده بود، بعد از آن هم برای نوشیدن مشروب با یکی از موکل‌هایش بیرون رفته بود. در روز یکشنبه، با موکل دیگری برای بازی گلف رفته و کمی بعد از ساعت ده شب به خانه برگشته بود. یوکیکو تمام آخر هفته را در خانه مانده بود و روز یکشنبه مادر و خواهرش برای سر زدن آمده بودند. آن شب یک جلسه اطلاع‌رسانی تحقیقات در مقر پلیس محلی، یعنی اداره پلیس شهر مگورو برگزار شد. مأمور اصلیِ اولین بخش تحقیقات اداره پلیس با تکرار اینکه به احتمال زیاد با قتلی مواجه هستند، جلسه را آغاز کرد. توضیح وجود آرسنواسید مهلکی که در تفاله قهوه پیدا شده بود به هر شکل دیگری سخت بود. اگر خودکشی بود، احتمالاً متوفی زحمت مخلوط کردن سم با قهوه‌اش را به خودش نمی‌داد و حتی اگر این کار را کرده بود، مخلوط کردن آن با قهوه دم‌کرده منطقی‌تر بود. یکی از کارشناس‌های صحنه جرم گزارشی درباره تحقیقات ادامه‌دار برای مشخص کردن چگونگی ورود سم به پودر قهوه ارائه داد، ولی چیزی در آن نبود که کوساناگی قبلاً نشنیده باشد؛ کل آن را می‌شد در جمله «نمی‌دانیم» خلاصه کرد. کارشناس‌های صحنه جرم بعدازظهر همان روز به خانه خانواده ماشیبا برگشته بودند، به قصد بررسی همه چیزهایی که یوشتاکا ماشیبا ممکن بود در خانه در دهانش گذاشته باشد: غذا، ادویه، نوشیدنی، دارو. همین توجه به همه ظروف و کارد و چنگال‌های داخل خانه هم معطوف شد. در زمان جلسه، هشتاد درصد اقلام را چک کرده بودند؛ تا اینجا ردی از سم روی هیچ‌چیزی پیدا نکرده بودند. رابط تیم صحنه جرم گفت که بعید است در آن بیست درصد باقیمانده چیزی پیدا کنند. این به آن معنا بود که شخص گناهکار مخصوصاً قهوه‌ای را که یوشتاکا قرار بود بنوشد هدف قرار داده بود. یکی از کارشناس‌های صحنه جرم به آن‌ها اطلاع داد که این کار ممکن است از دو طریق انجام شده باشد: قاتل می‌توانست از قبل داخل پودر قهوه، فیلتر کاغذی یا فنجان سم ریخته باشد یا ممکن بود آن را موقع درست شدن قهوه مخلوط کرده باشد. در این مرحله بدون پیدا کردن آرسنواسید در جایی از خانه و بدون اطلاع از اینکه آیا موقع درست شدن قهوه کسی پیش یوشتاکا بوده یا نه، معلوم نبود کدام‌یک از این دو کار انجام شده بود.