دانلود کتاب مرگ مرموز در کلیسا ژرژ سیمنون pdf

مگره خواب پریشان و آشفته‌ای داشت. خوابی که فقط در اتاقی سرد در یک دهکده با بوی اصطبل و سیب‌های زمستانی و کاه و علوفه ممکن می‌شد. در اطراف او هوای سرد جریان داشت. همه جای ملحفه‌ها سرد سرد بود جز در جایی که گودی گرم و نرم بدنش آن را گرم کرده بود. در تخت، کاملاً خود را مچاله کرده بود و سعی می‌کرد کوچکترین حرکتی نکند. چندین بار صدای سرفه خشک ژان متایه را از اتاق زیر شیروانی مجاور شنیده بود، و بعد هم صدای پای آهسته ماری تاتن را که بیدار شده بود. چند دقیقه‌ای را هم در تخت ماند. وقتی شمع را روشن کرد جرات نکرد صورتش را با آب یخ پارچ اصلاح کند. این کار را به وقت دیگر موکول کرد و با کفشهای راحتی و پیراهن بدون یقه، پایین آمد. آن پایین ماری تاتن بر آتشی که گر نمی‌گرفت، نفت می‌ریخت. موهایش را با سنجاق‌های متعددی پیچیده بود و با دیدن سربازرس سرخ شد. هنوز ساعت هفت نشده… قهوه حاضر نیست… مگره کمی نگران بود. نیم ساعت پیش، در حالت خواب و بیداری احساس کرده بود صدای اتومبیلی را که از آن جا می‌گذشت، شنیده است. به دلیل اینکه دهکده سنت فیاکر بر حاشیه جاده نبود، تنها روزی یک اتوبوس از دهکده عبور می‌کرد. ماری، اتوبوس حرکت نکرده؟ هیچوقت قبل از ساعت هشت و نیم حرکت نمی‌کند. معمولاً ساعت نه راه می‌افتد. دارند ناقوس قبل از خطابه را می‌زنند؟ بله! مراسم در زمستان ساعت هفت و در تابستان ساعت شش انجام می‌شود… اگر می‌خواهید کمی گرم شوید… و آتشی را که نهایتاً شعله‌ور شده بود، به او نشان داد. تو نمی‌توانی تصمیم بگیری مرا «تو» خطاب کنی؟ مگره لبخند شیرینی را بر لبان دختر بیچاره دید: قهوه تا پنج دقیقه دیگر آماده خواهد شد. تا قبل از ساعت هشت هوا روشن نمی‌شد. سرما از روز قبل هم شدیدتر بود. مگره در حالیکه یقه پالتویش را بالا داده بود و با کلاهی که تا چشم‌هایش را می‌پوشاند، آهسته به سمت روشنایی کلیسا حرکت کرد.