دانلود کتاب میراث هاثورن جنیفر لین بارنز pdf

گریسون پوزخند زد. «یه دقیقه به شما دو تا وقت می‌دم.» نگاهش بیشتر از آنچه باعث آرامش باشد، روی من ماند و بعد، بدون یک کلمۀ دیگر، با گام‌های بلند از در بیرون رفت. من و لیبی پنج ثانیۀ کامل بعد از رفتنش ساکت بودیم. بالاخره لیبی زمزمه کرد: «بد برداشت نکن، ولی فکر می‌کنم اون ممکنه خدا باشه.» صدایی شبیه خرناس درآوردم. «خودش که قطعاً همین فکر رو می‌کنه.» حالا که رفته بود، نادیده گرفتنِ اثری که روی من داشت آسان‌تر بود. چه‌جور آدمی چنین اعتمادبه‌نفس مطلقی داشت؟ این مشخصه در همۀ ابعاد و حالات بدنش و انتخاب کلماتش مشهود بود، در تک‌تک تعاملاتش. برای این مرد، قدرت هم به‌اندازۀ جاذبۀ زمین بدیهی بود. دنیا در برابر ارادۀ گریسون هاثورن سر تعظیم فرود می‌آورد. چیزی که پول نمی‌توانست برایش بخرد احتمالاً آن چشم‌ها می‌خرید. به لیبی گفتم: «از اول شروع کن. و چیزی رو از قلم ننداز.» لیبی با نوک سیاه موهای دم‌اسبی آبی‌اش وررفت. «یکی دو هفته پیش، رسیدن این نامه‌ها شروع شد… به اسم تو، به آدرس من. نوشته بود تو یه پولی به ارث بردی و یه شماره داده بود تا تماس بگیریم. فکر کردم کلاهبرداریه. مثل یکی از اون ایمیل‌هایی که ادعا می‌کنه از طرف یه شاهزادۀ خارجیه.» پرسیدم: «چرا این توبیاس هاثورن، مردی که هیچ وقت ندیدمش و هیچ وقت اسمش رو نشنیدم، اسم من رو توی وصیت‌نامه‌ش آورده؟» لیبی گفت: «نمی‌دونم. ولی اون…» به‌جهتی اشاره کرد که گریسون بیرون رفته بود. «کلاهبردار نیست. دیدی چطوری با مدیر آلتمن برخورد کرد؟ به‌نظرت توافقشون چی بوده؟ رشوه… یا تهدید؟»