دانلود کتاب شکارچی رویا استیون کینگ pdf

در بخشی از کتاب شکارچی رویا بخوانیم

«پیت و هنری برای خرید نان و غذاهای کنسرو شده و آبجو ـ ضرورت واقعی ـ به گاسلین مارکت، نزدیکترین فروشگاه رفته بودند. برای دو روز دیگر همه چیز داشتند، اما رادیو گفت ممکن است برف در راه باشد. هنری گوزن خود را شکار کرده بود، ماده گوزنی چاق. جونزی عقیده داشت پیت بیشتر در فکر تأمین آبجوست تا شکار گوزن. برای پیت مور، شکار سرگرمی بود و آبجو دین و ایمان. بیور هم جای دیگری بود، اما جونزی نزدیکتر از فاصله پنج مایل هیچ صدای شلیکی نشنیده بود. پس بیور مانند او، انتظار می‌کشد. حدود هفتاد متری اردو، جایگاهی در درخت افرای کهنسالی وجود داشت که جونزی در آن انتظار می‌کشید. قهوه می‌نوشید و یکی از کتاب‌های جنایی رابرت پارکر را می‌خواند که شنید چیزی نزدیک می‌شود و کتاب و ترموس را کنار گذاشت. در سال‌های قبل، از فرط هیجان قهوه را می‌ریخت، اما این‌بار نه. این‌بار حتی چند ثانیه‌ای را صرف پیچاندن درپوش سرخ ترموس کرد. اگر دفعاتی را هم که پدر بیور آنها را با خود می‌آورد، حساب کنیم این چهار نفر بیست‌وپنج سال بود که در اولین هفتهٔ نوامبر اینجا می‌آمدند و جونزی تا حالا با جایگاه درختی مشکل پیدا نکرده بود. هیچکدام مشکلی نداشتند، چون تنگ و راحت بود. امسال جونزی علاقهٔ مخصوصی به آن نشان می‌داد. سایرین می‌پنداشتند علت را می‌دانند، امافقط نیمی از آن را دریافته بودند. در اواسط مارس ۲۰۰۱ جونزی در حال عبور از خیابانی در کیمبریج، در فاصلهٔ نه چندان دوری از کالج جان‌جی، جایی که تدریس می‌کرد، با خودرویی تصادف کرد. جمجمه و دو دنده‌اش شکست، لگن خاصره‌اش خرد شد که آن را با ترکیب شگفت‌انگیزی از تفلون و فلز تعویض کردند. مردی که به او زد، استاد بازنشستهٔ تاریخ دانشگاه بوستون که ـ به گفتهٔ وکیلش ـ در مراحل اولیهٔ الزایمر قرار داشت، بیشتر مستحق ترحم بود تا مجازات. جونزی فکر کرد اغلب وقتی گرد و غبار می‌خوابد کسی برای متهم کردن پیدا نمی‌شود و اگر هم پیدا شود، چه منفعتی حاصل می‌شود؟ تو مجبوری با آنچه باقی‌مانده بسازی. و با این واقعیت که مردم هر روز به او می‌گفتند (تا اینکه همه چیز را به دست فراموشی سپردند.) خود را دلداری دهی که ممکن بود بدتر از این هم باشد.»