دانلود کتاب زندگی در دنیای متن پل ریکور pdf

سده‌ها پیش از پیدایش روان‌کاوی، در بحث از شناخت‌شناسی که همواره شاخهٔ مهمی در فلسفه بوده فلسفهٔ ذهن بیش‌وکم به معنای رایج امروزی‌اش شکل گرفته بود. هدف آن کشف سازوکار فعالیت ذهن انسان بود و این که انسان چگونه می‌شناسد، مفاهیم را دسته‌بندی می‌کند، آن‌ها را به حافظه می‌سپارد، دوباره حاضرشان می‌کند و آیا می‌تواند این کار آخر را به گونه‌ای کامل و دقیق انجام دهد یا نه. از مکالمه‌های افلاطون به بعد این پرسش‌ها و به‌ویژه بحث از حافظه به عنوان کارکرد مغز، خاطره به عنوان نیروی یادآوری، عمل کرد درازمدت ذهن در حفظ مضمون آن و سرانجام نسبت این همه با روایت نکته‌های مهمی در شناخت‌شناسی بودند. این همه مسائل اصلی آن‌چه در سدهٔ هجدهم anthropology یا انسان‌شناسی خوانده شد (که البته با معنای امروزی این اصطلاح که علم شناخت جامعه‌های «ابتدایی» و بررسی شیوه‌های تولید، زندگی و فرهنگ آن‌هاست تفاوت دارد) و آن‌چه در سدهٔ نوزدهم روان‌شناسی نام گرفت و نیز با شاخه‌ای از علم پزشکی که روان‌پزشکی خوانده می‌شود، هستند. روان‌کاوی نیز به سهم خود به این مسائل می‌پردازد و به‌ویژه به شکرانهٔ مفهوم ناآگاهی توانسته نکته‌های مرکزی بحث دربارهٔ کارکرد ذهن را دقیق کند. پس می‌توان گفت که روان‌کاوی دست‌کم در نزدیکی‌اش با شناخت‌شناسی گفتمانی فلسفی است. مفهوم ناآگاهی که معنای تازه‌اش در روان‌کاوی فروید مطرح شده، مبحثی تازه و جذاب را در گسترهٔ هستی‌شناسی گشوده و این یکی از خدمت‌های روان‌کاوی به فلسفهٔ امروز است.»